ทำงาน

เริ่มทำงานมาแล้วหนึ่งเดือน เงินเดือนเดือนแรก ยังไม่เท่าค่าขนมที่เคยได้เลย แต่ว่าเรื่องอื่นที่มันนอกเหนือจากเงินนั้น มันเยอะ จริงๆ เข้าไปวันแรก เค้าให้สเก้ด ลายที่จะเอาไปทำกระเป๋า แบบ ลายการ์ตูน กราฟฟิคง่ายๆ น่ารักๆ ที่แย่คือ มันต้องวาดมือ รู้สึกเหมือนมือกุดเลย คิดไรไม่ออก วันแรกในที่ทำงาน ไม่รู้จักใครซักคน แอร์ก็หนาว มือก็แข็ง กดดันมาก แล้วมันก็ผ่านไปแบบไม่ทันรู้ตัว วันที่สอง สาม สี่ ..เป็นอาทิตย์ที่หนึ่ง ที่สอง งานเริ่มหนักจนเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว การกินข้าวกลางวันเริ่มสนุกขึ้นเรื่อยๆ เรื่องตลกที่เค้าขำๆเราก็ค่อยๆเข้าใจ ตอนนี้ยังรู้ชื่อไม่ครบทุกคน แต่บรรยากาศก็อบอุ่นพอสมควร หายเกร็ง เริ่มเป็นตัวเอง งานที่ทำก็เริ่มเข้าที่เข้าทาง อย่างน้อยก็เราพอใจ ทำแล้วภูมิใจในงานของตัวเอง รู้สึกว่าวันนึงเราทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง ทั้งสร้อย กำไล กิ๊บ แล้วกระเป๋าอีกครึ่งใบ ไม่นานงานก็กองเต็มโต๊ะ ได้รับความไว้วางใจจากรุ่นพี่ งานด่วนหลายๆอย่างจึงถูกโยนมา ไม่เครียดนะ รู้สึกดีที่เค้าไว้ใจ งานหนักไม่กลัว ห่วงพวกความรู้สึกมากกว่า เคยกลับบ้านเลทประมาณหกโมง ละก็ยาวเป็นหนึ่งทุ่ม กลับบ้านไปนี่แทบจะเป็นลมเพราะว่าหิวมากกกกกกก ดึกสุดที่ทำก็สี่ทุ่มครึ่ง เป็นวันที่สนุกมาก มีแต่คนที่สนิทๆและสนุกๆอยู่กันจนดึก เพราะว่าทำงานกันไม่เสร็จ ได้ไปกรุงเทพกับพี่ๆเค้าด้วย เค้าให้บูธนึงกับเราเลยนะ เป็นบูธที่เรารับผิดชอบ มีแต่งานของเราที่โชว์ เสียงตอบรับจากลูกค้าก็โอเค เค้ารู้สึกยังไงเค้าก็บอก เพราะว่าเค้าไม่รู้ว่าเราเป็นคนทำ ดีเนอะ จากตอนแรกที่กลัวการทำงานออฟฟิส ไม่คิดว่าตัวเองจะสามารถตื่นเช้าได้ทุกวัน ไม่คิดว่าจะนั่งทำงานตั้งแต่เช้ายันเย็น หรือยันดึกได้โดยไม่เบื่อ คิดถูกจริงๆกับการก้าวครั้งนี้

Kid's Art

หลังจากสอนจบไปทั้งหมดสี่คอส สิ่งที่เหนื่อยที่สุดคือ การตื่นเช้า ต่อไปนี้เป็นภาพผลงานเด็กๆจ้า เป็นงานสีน้ำมันบนผ้าใบ ขนาดใหญ่แต่ใช้เวลาแค่ชั่วโมงเดียว เร็วอย่างไม่น่าเชื่อและเป็นแบบนี้ทุกคอสที่สอน แปลกใจมาก เพราะว่าถ้าเป็นเราวาดเอง คงนานหลายวัน หรือไม่ก็คงไม่มีทางเสร็จแน่ๆ

ต่อไปเป็นภาพบรรยากาศ

ดูขนาดสิ ชั่วโมงเดียว เด็กๆนี่เหลือเชื่อ

น้องคนนึง หัวเลยโต๊ะมาหน่อย ชื่อเณอเบธ ซนเว่อ

มีงานเลี้ยงวันเกิดให้ด้วย

thesis

งานก่อนจบมหาลัย งานนี้ออกแบบสร้อย และต้องทำขึ้นมาเองด้วย ใช้เวลาค้นคว้าและผลิต1ปีเต็ม ด้วยความยากลำบาก ทั้งสับสน ท้อ และเหนื่อย สุดท้ายก็ออกมาเป็นที่พอใจทั้งของตัวเองและ คุณแม่ นอนหลังตีสี่ทุกวัน ดีนะที่ตอนกลางวันไม่ค่อยมีเรียน เพราะว่าเทอมนั้นลงแค่ 2 ตัว ออกแบบเครื่องประดับมาทั้งหมด 5 ชุด ชื่อโครงการว่า เครื่องประดับชนิดถอดประกอบได้ โดยได้แรงบันดาลใจจากเครื่องประดับอียิปต์ ว๊าว ชื่อยาวจริงๆ ห่ะๆๆ ทุกชิ้นทำขึ้นมาจากดิน งงล่ะสิว่าดินเฉยๆทำออกมาได้ยังไง นั่นแหละ ต้องทำได้สิเพราะ่ว่าดินแ่ต่ละก้อนที่ใช้สั่งตรงจากอเมริกานู่น งานนี้ลงทุนมหาศาล หมดไปหมื่นกว่าบาท ต้องกินแกลบกันเลยทีเดียว เดือดร้อนไปถึงคุณแม่และแฟน งานนี้ทำให้เข้าโรงพยาบาลไปหนึ่งครั้งเนื่องจากพักผ่อนไม่เพียงพอ ใจสั่น อยากนอนแต่นอนไม่ได้ น่ากลัวมาก ตอนนั้นเป็นช่วงกลัวตาย กลัวหลับแล้วหลับยาวไปเลย ยึ๋ยยยยยยย อ่ะ ลงรูปมาให้ดู ชิ้นงานที่ทุ่มเทที่สุดในชีวิต

my first course

ีAfter I had graduated from the university,I started to be a TEACHER. My first students,they are about 8-10 years old, 9 people. When they played ,My God, ummm it was like ...they were going to bomb the house. They ran and hided,shut the door,screamed so loud. Anyway I got a very good experience.I put some pictures here.

a good bye party